Dremitja më e gjatë se 30 minuta lidhet me rrezikun më të lartë të obezitetit dhe presionit të lartë të gjakut

Studiuesit thonë se dremitjet e mesditës prej më shumë se 30 minutash mund të lidhen me indeksin më të lartë të masës trupore, presionin më të lartë të gjakut dhe situatat që lidhen me sëmundjet e zemrës dhe diabetin.

Megjithatë, ajo që shumë e quajnë “dremitje për ngritje vigjilence” – një seancë gjumi në mesditë prej 30 minutash ose më pak – kishte më pak gjasa të kishte presion të lartë të gjakut.

Në një studim të ri të botuar në revistën Obesity, studiuesit nga Brigham and ëomen’s Hospital në Boston vlerësuan më shumë se 3000 të rritur nga një popullatë mesdhetare – ku dremitjet e mesditës të njohura si “siesta” janë të zakonshme. Studiuesit ekzaminuan lidhjen midis siestave dhe kohëzgjatjes së tyre me obezitetin dhe sindromën metabolike.

Studiuesit ekzaminuan lidhjen e dremitjes së pasdrekës dhe kohëzgjatjes së tyre me obezitetin dhe sindromën metabolike. Studiuesit raportuan se njerëzit që bënin siesta 30 minuta ose më shumë kishin më shumë gjasa të kishin një indeks më të lartë të masës trupore, presion më të lartë të gjakut dhe shqetësime të tjera të lidhura me sëmundjet e zemrës dhe diabetin në krahasim me njerëzit që nuk dremisnin.

Përveç kësaj, ata që bënin dremitje të shkurtër kishin më pak gjasa ta shfaqnin presion të lartë sistolik të gjakut sesa ata që nuk bënin siesta.

“Jo të gjitha siestat janë të njëjta”, thotë përmes një deklaratë Marta Garaulet, autore e lartë studimi dhe profesoreshë vizitore në Divizionin e Çrregullimeve të Gjumit dhe Circadian në Brigham and ëomen’s Hospital. “Kohëzgjatja e kohës, pozicioni i gjumit dhe faktorë të tjerë specifikë mund të ndikojnë në rezultatet shëndetësore të një dremitjeje”.

Dremitja dhe obeziteti

Garaulet thotë se ekipi bëri një studim të mëparshëm në Mbretërinë e Bashkuar që zbuloi se siestat shoqëroheshin me një rrezik në rritje të obezitetit. Hapi tjetër ishte të shikonin siestat në një vend ku dremitja e mesditës ishte një pjesë më e madhe e kulturës.

Ekipi konstaton se obeziteti është një shqetësim shëndetësor në rritje që prek më shumë se 1 miliard njerëz në mbarë botën.

Akumulimi i yndyrës në trup lidhet me mënyrën se si njerëzit e tresin ushqimin gjatë proceseve metabolike. Studiuesit thonë se shqyrtimi sesi zgjedhjet e stilit të jetesës, të tillë si dremitja, ndikojnë në këto mekanizma metabolikë, mund t’i ndihmojë studiuesit t’i kuptojnë se si zakonet ndikojnë në shëndetin.

Rezultatet nga studimi i dremitjes

Ekipi i ka ekzaminuar të dhënat nga 3275 të rritur në rajonin spanjoll të Murcias.

Ata i matën karakteristikat bazë metabolike të pjesëmarrësve në Universitetin e Murcias dhe mblodhën detaje në lidhje me dremitjet e tyre dhe faktorë të tjerë të stilit të jetesës.

Ata i ndanë lëndët në kategori pa siesta, më të shkurtra se 30 minuta dhe më të gjata se 30 minuta.

Subjektet që bënin dremitje më të gjata kishin një indeks më të lartë të masës trupore dhe kishin më shumë gjasa të kishin sindromë metabolike (MetS) sesa ata që nuk bënin siesta.

Krahasuar me grupin pa siesta, grupi i dremitjes të gjatë kishte vlera më të larta të perimetrit të belit, niveleve të glukozës në agjërim, presionit të gjakut sistolik (SBP) dhe presionit diastolik të gjakut.

Siestat më të gjata u shoqëruan me gjumin dhe konsumimin e mëvonshëm gjatë natës, rritjen e marrjes së energjisë në drekë dhe pirjen e duhanit.

Obeziteti dhe gjumi

Becca Krukowski, profesoreshë në Shkollën e Mjekësisë të Universitetit të Virxhinias, tha për Medical News Today se janë bërë shumë kërkime mbi gjumin dhe obezitetin.

“Sidoqoftë, ky artikull shton njohuri rreth gjumit dhe rreziqeve shëndetësore në një kontekst kulturor ku dremitja inkurajohet mes individëve të shëndetshëm, gjatë gjithë jetëgjatësisë, duke marrë parasysh gjithashtu faktorë të tjerë potencialisht të lidhur, si kohëzgjatja e gjumit dhe modelet e të ngrënit”, tha Krukowski.

Krukowski shtoi se është e mundur që dremitjet më të gjata të jenë rezultat i problemeve shëndetësore, jo anasjelltas.

“Ky është një studim ndërsektorial, kështu që drejtimi i këtyre marrëdhënieve nuk mund të përcaktohet nga ky studim. Është e mundur që njerëzit me obezitet të flenë më keq gjatë natës dhe kështu të kenë një nevojë më të madhe për dremitje gjatë ditës”.

Krukoëwski vuri në dukje se studimi mund të jetë një hap drejt kërkimit më zbulues.

“Studimet e mëparshme kanë treguar se ndërhyrjet për humbje peshe e përmirësojnë cilësinë e gjumit”, thotë Krukowski. “Mund të jetë interesante të shqyrtohet nëse ndërhyrjet e gjumit – duke përfshirë menaxhimin e gjatësisë së gjumit (dhe) përmirësimin e gjumit gjatë natës – e përmirësojnë peshën”.

Nevojiten më shumë kërkime për dremitjen

Autorët e studimit pranuan se është e mundur që disa faktorë mund të jenë pasojë e obezitetit dhe jo siesta në vetvete, pasi një studim i mëparshëm i të dhënave të mbledhura në UK Biobank vuri në dukje një lidhje shkakësore midis gjumit dhe obezitetit, veçanërisht me obezitetin abdominal, të cilin autorët e quajnë forma më e dëmshme.

Autorët thanë se gjetën një sërë faktorësh statistikisht të rëndësishëm të stilit të jetesës të cilët e ndërmjetësojnë lidhjen midis siestave dhe masave shëndetësore.

Ata bëjnë thirrje për kërkime në të ardhmen nëse një siesta e shkurtër është e favorshme ndaj asaj më të gjatë, veçanërisht për ata me zakone të tilla si vonesa në vaktet dhe oraret e gjumit, ose për ata që pinë duhan.

“Ky studim e tregon rëndësinë e marrjes në konsideratë kohëzgjatjen e siestës dhe ngre pyetjen nëse dremitjet e shkurtra mund të ofrojnë përfitime unike”, thotë Frank Scheer, neuroshkencëtar i lartë dhe profesor në Programin e Kronobiologjisë Mjekësore në Divizionin e Brigamit të Gjumit dhe Çrregullimeve Circadian. “Shumë institucione po i kuptojnë përfitimet e gjumit të shkurtër, kryesisht për produktivitetin e punës, por edhe gjithnjë e më shumë për shëndetin e përgjithshëm”./Medical News Today

Përgatiti: Nuhi Shala