Lufta Izrael-Gaza: Vajza 12-vjeçare nga Gaza që e humbi gjithë familjen brenda natës

Në zemër të qytetit plot zhurmë të Gazës, mes ndërtesave të larta dhe rrugicave të ngushta, shtrihen rrënojat e një strukture të dikurshme. Mes rrënojave, një zë, i mekur, por i vendosur, thërret për ndihmë.

“Unë jam Alma”.

Këto ishin fjalët që depërtuan në heshtjen, duke arritur në veshët e një shpëtimtari palestinez, i cili u përpoq mbi pirgje betoni të copëtuara për ta arritur burimin e britmës.

“Mos më ndihmoni mua së pari. Ndihmoni mamin dhe babin tim. Dhe ju lutemi ndihmoni vëllain tim Tarazan. Ai është fëmijë, 18 muajsh”.

Dielli i mëngjesit të 2 dhjetorit 2023, e gjeti 12-vjeçaren Alma Jaroor të bllokuar nën rrënojat e një ndërtese pesëkatëshe. Për orë të tëra, ajo ishte zënë në grackën e rrënojave, lutjet e saj të dëshpëruara për ndihmë që jehonin të padëgjuara në peizazhin e shkretë.

“Dua t’i shoh vëllezërit dhe motrën time”- bërtiti ajo, me zërin e saj të mbushur plot pikëllim. “Më ka marrë malli për ta”.

Me përpjekje të vendosur, shpëtimtari arriti tek Alma, duke zgjatur dorën e ndihmës. Megjithatë, përpara se të ofronin ndihmë, Alma mblodhi forcat e saj të mbetura dhe del jashtë përmes pllakave të betonit dhe shufrave metalike e mbuluar me pluhur, por mrekullisht e palënduar.

Ndërkohë që shpëtimtari pyeti për familjen e saj, Alma bën me shenjë drejt rrënojave që i rrethonin, me sytë e mbushur me pikëllim dhe ankth.

Tre muaj më vonë, Alma e gjen veten duke e rrëfyer përvojën e saj të hidhur për BBC-në, fjalët e saj plot dhimbje dhe humbje. I ulur pranë saj është xhaxhai i saj Samiu, një shtyllë mbështetëse pas tragjedisë së kësaj familje, ndërsa kërkuan strehim në një tendë të përulur në qytetin jugor të Rafahut.

Kujtimet vërshojnë teksa Alma rrëfen momentet e terrorit dhe dëshpërimit që kishte kaluar nën rrënoja. Erë e keqe e gjakut, klithmat e të plagosurve, heshtja e tmerrshme që pasoi shpëtimin.

Mirëpo, në mes të krejt asaj errësire, ka një vezullim drite. Alma e gjen ngushëllimin në gëzimet e thjeshta të jetës, e ulur në dyshemenë e ftohtë të çadrës me kushërinjtë e saj të rinj e me të qeshurat e tyre të përziera.

Megjithatë, dhimbja e humbjes mbetet gjithmonë e pranishme, një kujtim i vazhdueshëm i familjes që ajo e kishte dashur dhe e kishte humbur. Vëllai i saj Tarazani, aq i ri dhe i pafajshëm, prindërit e saj Mohammed dhe Naeema, vëllezërit e saj Ghanem dhe Kinan, motra e saj Reehab – të gjithë u zhdukën sa hap e mbyll sytë, jeta e tyre u venit nga shkatërrimet e luftës.

Mendimet e Almës kthehen në ditën fatale kur bota e tyre ishte copëtuar nga dhuna dhe shkatërrimi. Përpjekjet e furishme për t’u larguar nga bombardimet, kërkimi i dëshpëruar për siguri në mes të kaosit, për t’u përballur me tragjedi në çdo hap.

Teksa vështron në të gjithë peizazhin e shkretë të Gazës, zemra e Almës dhemb për familjen që ka humbur, trupat e tyre ende të bllokuar nën rrënoja, madje Alma nuk pati mundësinë për një varrim të dinjitetshëm të më të dashurve të saj.

Mirëpo mes pikëllimit dhe dëshpërimit, ka mbetur një fije shprese. Me një vendosmëri të palëkundur, Alma ëndërron të ikë nga Gaza dhe të ribashkohet me gjyshen e saj, një fener drite në errësirën e pikëllimit të saj.

“Dua të shkoj tek ajo, ta përqafoj dhe të ndihem e sigurt pranë saj”- pëshpërit ajo, me zërin me plot të dridhura nga emocionet dhe vuajtjet.

Dhe kështu, mes rrënojave të Gazës së shkatërruar nga lufta, Alma u ngjit pas shpresës, shpirti i saj i pathyer, ëndrrat e saj të gjalla me premtimin e një të nesërme më të ndritshme./BBC

Përgatiti: Nuhi Shala