Studimi: Mungesa e gjumit na bën më pak pozitivë dhe më të shqetësuar
Një meta-analizë sintetizon 50 vjet kërkime për mungesën e gjumit dhe zbulon se pushimi i pamjaftueshëm mund të çojë në ndryshime emocionale
Çrregullimet e gjumit, qoftë për shkak të përgjegjësive prindërore, faktorëve mjedisorë ose zakoneve të jetesës, i dëmtojnë lidhjet midis rajoneve të trurit përgjegjës për rregullimin e emocioneve, duke çuar në ndryshime të menjëhershme në nivelet e humorit dhe ankthit.
Psikologia Nuria Roure, anëtare e Grupit të Punës së Pagjumësisë të Shoqatës Spanjolle të Gjumit, thotë se çekuilibri emocional është një ankesë e zakonshme mes pacientëve që përballen me problemet e gjumit.
Duke tërhequr një analogji midis emocioneve dhe pedaleve të makinës, Roure shpjegon se gjumi i mjaftueshëm shërben si pedali i frenave, duke mundësuar reagime të balancuara emocionale.
Anasjelltas, privimi i gjumit e heq këtë kufizim thelbësor, duke i shtyrë individët të mbështeten më shumë në instinktet primitive, duke rezultuar në impulsivitet, nervozizëm, ankth të shtuar dhe mekanizma përballë jo të shëndetshëm, si ngrënia e tepërt ose koha e tepërt para ekranit.
Për më tepër, efektet e dëmshme të privimit të gjumit shtrihen përtej ndërprerjeve të menjëhershme emocionale.
Dr. Bower sugjeron se deficitet e zgjatura të gjumit mund t’i përkeqësojnë problemet e shëndetit mendor me kalimin e kohës, duke nxitur hetime të mëtejshme për pasojat afatgjata.
Psikiatri Francesca Cañellas nga Spitali Universitar Son Espases në Palma de Mallorca e nënvizon marrëdhënien e dyanshme midis çrregullimeve të gjumit dhe shëndetit mendor, me pagjumësinë që shpesh i paraprin depresionit dhe çrregullimeve të tjera psikologjike.
Implikimet e këtyre gjetjeve shtrihen në politikat publike, me ekspertë që i mbrojnë masat për t’i dhënë përparësi shëndetit të gjumit dhe për t’i racionalizuar oraret shoqërore.
Cañellas e vë theksin tek rëndësia e trajtimit të deficiteve kronike të gjumit tek adoleshentët, oraret e kërkuara shkollore dhe jashtëshkollore të të cilëve shpesh kontribuojnë në privimin e gjumit.
Të dy, Roure dhe Bower, e mbrojnë investimin në terapinë njohëse-sjellëse si një trajtim parësor për çrregullimet e gjumit, duke e theksuar efikasitetin e tij në përmirësimin e cilësisë së gjumit në terma afatgjatë krahasuar vetëm me mjekimin.
Ata flasin për nevojën për një ndryshim në prioritetet e shëndetit publik, me përmirësimin e promovimit të gjumit duke i vënë theks të barabartë si ushqimi i shëndetshëm dhe ushtrimi.
Gjetjet nga këto studime e nënvizojnë rëndësinë kritike të prioritizimit të shëndetit të gjumit si një imperativ i shëndetit publik.
Duke i adresuar deficitet e gjumit dhe duke promovuar zakone të shëndetshme të gjumit, shoqëritë mund të zbusin potencialisht një sërë çështjesh të shëndetit fizik dhe mendor, duke përmirësuar mirëqenien e përgjithshme për individët dhe komunitetet./El Pais
Përgatiti: Nuhi Shala
