A është izolimi i mirë për zemër?

A po pësojnë njerëzit më pak sulme në zemër? Dhe a duhet që spitalet të mbrojnë pakicat etnike aziatike me ngjyrë që janë punëtorë të kujdesit shëndetësor, duke i larguar ata nga vija e parë?

Dr. John Wright nga Bradford Royal Infirmary këto pyetje i ka parashtruar në ditarin e tij të fundit, shkruan BBC.

Një nga vëzhgimet intriguese gjatë pandemisë ka qenë ulja e dukshme e pacientëve që vijnë në spital me sulme akute në zemër ose goditje në tru.

Shqetësimi ynë fillestar ishte se njerëzit ishin të frikësuar të hynin ne spital kur duhej – të vuash simptomat në shtëpi sesa të rrezikosh të infektohesh në spital. Ky mund të jetë një nga shkaqet, por sulmet dhe goditjet në zemër janë llojet e episodeve nga të cilat do të prisnit që pacientët të kërkonin ndihmë. Do të prisnit që ata të merren nga shërbimet shëndetësore.

Ndoshta ngadalësimi i jetës sonë të furishme nga bllokimi ynë i detyruar, dhe madje edhe ajri më i pastër që po marrim nga zvogëlimi i trafikut, po na ndihmojnë për të na mbajtur më mirë?

Jeta jonë e ngadaltë mund të jetë duke ushqyer zakone dhe stile të reja më të shëndetshme.

Një ide ka dalë nga njerëzit që përdorin gjurmuesin e shëndetit dhe fitnesit në SHBA.

Ritmi i zemrës është një tregues i mirë për shëndetin e zemrës – sa më i ulët të jetë ritmi i zemrës tuaj aq më mirë – dhe Fitbit ka zbuluar se gjatë mbylljes normat mesatare të zemrës kanë rënë.

Kohëzgjatja e gjumit është rritur gjithashtu me njerëzit që shkojnë në shtrat më herët se normalja dhe flenë më gjatë. Duket sikur bllokimi ka pasur efektin e një pushimi të mirë.

Ditari i vijës së frontit

Prof. John Wright, mjek dhe epidemiolog, është drejtues i Institutit Bradford për Kërkime Shëndetësore, dhe një veteran i epidemive të kolerës, HIV dhe Ebola në Afrikën Sub-Sahariane. Ai është duke shkruar këtë ditar për BBC News dhe duke regjistruar nga repartet e spitalit për BBC Radio 4’s, stafi në vijën e parë të frontit.

Prof. Alistair Hall, një kardiolog dhe drejtor klinik për Yorkshire dhe Humber të Institutit Kombëtar të Kërkimit Shëndetësor, thotë se ai nuk ka parë ende prova të njerëzve që qëndrojnë në shtëpi pasi kishin pësuar sulme në zemër. Nga ana tjetër, ai ka parë njerëz duke ushtruar jashtë në një numër jashtëzakonisht të madh.

“Më duhet të vozis kur vij në spital, por unë shoh rrugët plot me njerëz që ecin dhe familje me biçikleta.

Unë kurrë nuk kam parë diçka të tillë. Duket sikur të gjithë kanë kohë si një familje për të ushtruar, dhe ata po shfrytëzojnë këtë mundësi për të dalë nga shtëpitë e tyre”, thotë ai.

Ai gjithashtu mendon se njerëzit mund të jenë më aktivë gjatë gjithë ditës. Në vend që të ulen në një tavolinë për orë e orë të tëra ata po bëjnë më shumë pushim, duke ecur përreth, ose duke shkuar lart e poshtë shkallëve, edhe nëse ata po bëjnë më pak hapa në përgjithësi.

Por ekziston një faktor tjetër i mundshëm. Ai mendon se njerëzit nuk po harrojnë të marrin ilaçet e tyre.

“Kolesteroli është shkaku më i madh i parandalueshëm i sulmeve në zemër dhe goditjeve në botë”, thotë ai.

“Dhe unë mendoj se ka prova që sugjerojnë se gjatë kësaj kohe njerëzit janë shumë më mirë në marrjen e ilaçeve që përndryshe ata mund të jenë duke i harruar ose humbur ato”.

Dhe gjumi shtesë? Ai është gjithashtu i sigurt se po u bën mirë njerëzve.

“Gjumi me cilësi të mirë është shumë i favorshëm për sa i përket shëndetit, dhe mendoj se njerëzit nuk kanë nevojë të ngrihen herët”, thotë ai.

Ka një përfitim për sa i përket sëmundjes së zemrës, por edhe për sistemin imunitar i cili është me të vërtetë i rëndësishëm në kohën e një pandemie infektive.

Profesori Hall shton thirrjet për kujdes, edhe pse: “Jam i sigurt se ka ndonjë anë të keqe nga kjo, e cila mund të përfshijë të hani shumë çokollatë ose të pini shumë alkool”.

Por nëse po, efekti nuk është regjistruar ende. Mund të bëhet më e dukshme më vonë.

Ekziston shqetësimi kombëtar për përshkallëzimin e rrezikut për pacientët në baza etnike të racës së zezë, aziatike dhe pakicat nga CoVid-19.

Ekzistojnë disa shpjegime të mundshme në lidhje me varfërinë relative, me problemet themelore të shëndetit, me strehimin e mbipopulluar dhe me punësimin në rolet shëndetësore dhe te shërbimet në front. Dyshimi është se ekzistojnë edhe faktorë gjenetikë në lojë. Sido që të jenë arsyet, ajo mund të ketë pasoja të mëdha për të ardhmen, veçanërisht në Shërbimin Kombëtar të Shëndetit.

Ekziston një urgjencë e vërtetë për të adresuar këtë shqetësim në një qytet si Bradford, ku gati një e treta e popullsisë sonë dhe stafi i NHS janë jo të bardhë.

Njerëzit përballen me një numër rreziqesh, nga ekspozimi, infeksioni, deri te rreziku i përfundimit në spital, dhe më pas rreziku përfundimtar i vdekjes.

Ne kemi shikuar këto së fundi – rreziku i vdekjes në spital – midis 1,276 pacientëve të parë në Bradford Royal Infirmary të cilët u testuan për CoVid-19.

“Nga 464 pacientë që testuan pozitiv, vdekshmëria ishte 23%, që është më e ulët se disa nga rezultatet e studimit kombëtar, dhe në mënyrë thelbësore nuk kemi gjetur dëshmi të dallimeve sipas përkatësisë etnike. Kjo është dëshmi në kohë dhe siguruese për komunitetet tona”, tha Dr Sam Khan, i cili edhe ka qenë i infektuar me CoVid-19 për 6 javë të tëra.

Ai thekson se kjo do të ishte shumë e vështirë në Bradford, dhe në përgjithësi në NHS, për shkak të një pjese të madhe të punëtorëve të BAME në sistemin e kujdesit shëndetësor – dhe se do të ishte e çuditshme t’u thuash njerëzve që ishin trajnuar të ishin doktor ose infermier se ata nuk mund të shihnin pacientë sepse ishin të zinj ose aziatikë, ose nga një grup etnik pakicë.