A e bombarduan ukrainasit tubacionin 'Nord Stream'?
Ekziston një fakt i pakëndshëm në lidhje me operacionet e fshehta në botën moderne të ngopur me informacione. Ashtu si mesazhet personale të WhatsApp, ato gjithmonë rrjedhin – pyetjet e vetme janë sa kohë duhet, kush rrjedh dhe cilat do të jenë pasojat.
Me raportet që vijnë nga Uashingtoni dhe Berlini që ukrainasit mund të kenë qenë prapa bombardimeve spektakolare të tubacionit të gazit Nord Stream në shtator, duket sikur vonesa e tanishme është vetëm me disa muaj.
Në atë kohë, sulmet misterioze u fajësuan ndryshe në Moskë, Kyiv, Washington, Londër, dhe kush e di kush tjetër. Dilema ishte se ishte e vështirë të shihej se kush do të përfitonte. Tubacionet ishin joaktive dhe dukej pak perspektivë që te nëjtat të përdoren ndonjëherë, pasi Evropa në përgjithësi dhe Gjermania, në veçanti, u largua nga gazi rus. Amerikanët kishin bërë deklarata të paarsyeshme se “një mënyrë ose në një tjetër” tubacionet e reja Nord Stream 2 nuk do të hapeshin nëse Rusia do ta pushtonte Ukrainën. Mirëpo kostoja politike e Amerikës për ta bombarduar një tubacion për të cilin edhe Berlini tashmë po thoshte se nuk do të përdorte dukej masivisht jo proporcionale, dhe pretendimet e fundit të Seymour Hersh për këtë efekt janë debatuar në mënyrë gjithëpërfshirëse.
Më lejoni të pranoj diçka këtu: Në atë kohë, mendova se rusët ishin fajtorët e mundshëm. Ata me siguri e kanë aftësinë për t’i sulmuar tubat dhe kabllot nënujore dhe kjo dukej si një gjest për ta demonstruar atë kapacitet dhe vullnet për ta përdorur të njëjtin, por në një mënyrë të sigurt. Në fund të fundit, askush nuk mund ta merrte atë të hidhërim në lidhje me Rusinë duke i prerë tubacionet e tyre, të cilat tashmë ishin në thelb të padobishme.
Tani kemi një raport të New York Times që e pikturon një pamje shumë të ndryshme. Ndërkohë që dikush mund ta ketë një skepticizëm në lidhje me disa nga rrjedhjet selektive dhe strategjike të komunitetit të inteligjencës amerikane (dhe gatishmërinë e New York Times për të qenë agjent i tyre besnik), pretendimi se ndërkohë që ‘kishte shumë që nuk dinin për autorët dhe përkatësinë e tyre, ‘Dukej se ishte’ një grup pro-ukrainian ‘me gjasë i lidhur drejtpërdrejt me Kyivin, është goxha e paqartë.
Për më tepër, Die Zeit ka pohuar veçmas se hetuesit gjermanë kanë arritur në përfundimin se sulmi është kryer nga një ekip prej gjashtë personash, duke përfshirë një çift të zhytësve të specializuar, duke vepruar nga një jaht i marrë nga një kompani e regjistruar në Poloni por në pronësi të dy ukrainasve.
Nga njëra anë, kjo tingëllon më shumë si trajtimi për një film të ri Blockbuster, posaçërisht i padukshëm duke pasur parasysh nivelin e ekspertizës së nevojshme. Megjithëse nëse, siç sugjerojnë disa, operacioni u financua nga një oligark i Ukrainës, ai me sa duket mund të lejështë munduar ta zgjedhte dke që mund ta bëjë më së miri këtë punë. Nga ana tjetër, megjithatë, ka logjikë në krejt këtë. Ky nuk ishte një veprim që me të vërtetë kishte kuptim në terma të madh gjeopolitik ose gjeoekonomik. Kjo na jep një sugjerim se motivimi të ishte më i thellë, një dëshirë për t’i goditur rusët në një mënyrë madhështore, për hir të tij.
Sido që të jetë, kjo mund të dëshmojë, mirë, në një mënyrë eksplozive. Deri më tani, nuk ka asnjë pretendim se qeveria Zelensky ishte e përfshirë. Megjithë gabimet e rastit të Zelensky – të tilla si refuzimi kundërproduktiv i guximshëm për ta pranuar faktin se një raketë që e goditi një fshat polak në nëntor ishte një rregull i gabuar i mbrojtjes ajrore të Ukrainës – në të gjithë Kievin ka qenë jashtëzakonisht i sigurt në marrëdhëniet e tij politike me Perëndimin. Është e vështirë të besosh se do ta kishte sanksionuar një sulm që do të kapet me kënaqësi jo thjesht nga propagandistët dhe apologjetët e Kremlinit, por edhe nga ata evropianë skeptikë për angazhimin ndaj luftës dhe të shqetësuar për rreziqet e goditjes.
Megjithatë, kjo ngre një mundësi po aq alarmante: që qeveria është thjesht më pak e kontrolluar se ajo dhe ne mund të dëshirojmë të besojmë. Është e vështirë të besosh se një operacion i tillë mund të nisë pa dikë në aparatet e sigurisë ukrainase që nuk ka asnjë aluzion, ose me të vërtetë që një oligark do ta financojë atë që Berlini mund të interpretonte si një akt terrorist pa një lidhje me dikë në qeveri.
Duke ndjekur gjurmët e një sulmi të çuditshëm ndërkufitar në tokën ruse nga ‘Trupat Vullnetare Ruse’, sulm ky që, përsëri, ishte zyrtarisht jozyrtar, por pothuajse me siguri do të kishte nevojë për një shkallë sanksionesh nga brenda inteligjencës ushtarake, rreziku për Kievin është se aleatët perëndimorë kanë filluar të pyesin veten se kush është përgjegjës.
Në të vërtetë, krejt kjo mund të shpjegohet se pse Uashingtoni zgjodhi t’a bëjë publike historinë e Nord Stream tani. Mund të jetë që një lajm i tillë do të dilte sheshit gjithsesi dhe amerikanët thjesht donin ta dilnin para vetë lajmit. Megjithatë, një gjë e tillë gjithashtu mund të synohet si një paralajmërim miqësor për Zelenskyn: këto lloj storiesh e vështirësojnë unitetin përendimor sa i përket mbështetjes ndaj Ukrainës, andaj këshilla për Zelenskyn d të duhej të sihste që së pari ta rregullojë rrëmujën në shtëpinë e tij. /The Spectator
Përgatiti: Nuhi Shala
