Rrëfimi i Jakup Krasniqit për Rambujenë: Isha i bindur se në fund do të fitonim
Ish- zëdhënësi i Ushtrisë Çlirimtare të Kosovës dhe njëri nga pjesëmarrësit në konferencën e Rambujesë, Jakup Krasniqi ka thënë se ai çdoherë ka besuar se misioni që kishte marrë bashkë me UÇK-në do të dilte fitimtar.
Në një intervistë për Gazetën Jeta në Kosovë, ish- kryeparlamentari i Kosovës ka rrëfyer prapaskenat nga konferenca e Rambujesë.
“Ishte një gëzim i madh, një pritje e madhe që ne po shkonim drejtë një fitoreje. Bile, e mbaj mend që pasi kisha takime të shumta dhe kur flisja me të tjerët, gjithë kam folur me besimin që ne do të fitonim, dhe një përkthyes nga Shqipëria më tha: Shumë ki besim që do të fitoni? I thash, po unë kam besim dhe jam i bindur se do të fitojmë” thotë Krasniqi teksa kujton kohën kur bombardimet e NATO-së ndaj caqeve serbe.
Tutje, ai ka thënë se mos nënshkrimi i marrëveshjes së Rambujesë nga pala serbe ka qenë pjesa më pozitive asaj kohe, kështu sipas tij pasoi edhe ndërhyrja e NATO-së që e vërtetoi se UÇK po bënte luftë të drejtë.
“Ka qenë një ngjarje e rëndësishme, sigurisht edhe pse ajo marrëveshje nuk ka qenë i nënshkruar nga pala serbe dhe kjo sipas gjitha gjasave ka qenë puna më e mirë që se kanë nënshkruar Beogradi, dhe pastaj mos nënshkrimi i kësaj marrëveshje nga regjimi i Beogradit, e çka e ka mobilizuar faktorin ndërkombëtar për të ndihmuar luftën e drejtë që po zhvillonte populli shqiptar në Kosovë dhe Ushtria Çlirimtare e Kosovës” tha ai.
Në këtë intervistë, kryetar i Këshillit Kombëtar të Nismës Socialdemokrate ka folur edhe për mos pajtimet ndërmjet delegacionit të atëhershëm por edhe për formimin e delegacionit të ri të Kosovës për bisedimet me Serinë. Ndërsa, duke komentuar deklarimet e Presidentit Thaçi për korrigjim kufijsh, ai ka thënë se idetë për lëvizje kufijsh nuk mund të ndodhin.
“Kërkesa për të lëvizur kufijtë nuk po bëhet për ta kënaqur Kosovën, por po bëhet për ta kënaqur Serbinë. Dhe, gjithçka që bëhet për ta kënaqur Serbinë, është e dëmshme për palën tonë” tha Krasniqi.
Më poshtë mund ta ndiqni rrëfimin e plotë të ish- pjesëmarrësit në konferencën e Rambujesë, Jakup Krasniqi:
KALLXO.com: 20 vjet më parë keni qenë në Francë për të nënshkruar marrëveshjen e Rambujesë. Si e shihni këtë ngjarje pas dy dekadave?
Jakup Krasniqi: Sivjet është 20 vjetori i Konferencës Ndërkombëtare të Rambujesë për Kosovën. Ka qenë një ngjarje e rëndësishme, sigurisht edhe pse ajo marrëveshje nuk ka qenë i nënshkruar nga pala serbe dhe kjo sipas gjitha gjasave ka qenë puna më e mirë që se kanë nënshkruar Beogradi, dhe pastaj mos nënshkrimi i kësaj marrëveshje nga regjimi i Beogradit, e çka e ka mobilizuar faktorin ndërkombëtar për të ndihmuar luftën e drejtë që po zhvillonte populli shqiptar në Kosovë dhe Ushtria Çlirimtare e Kosovës.
Mund të them se, pa marr parasysh se ajo konferencë nuk ka qenë e zyrtarizuar në kuptimin më të mirë të fjalës, ka dhënë rezultate të mëdha. Pas nënshkrimit të asaj marrëveshje nga faktori ndërkombëtar dhe pala jonë, faktori ndërkombëtar ka dërguar njerëz special në mesin e tyre ka qenë edhe Hollbruku [Richard Holbrooke], tani i ndjeri, me porosi të qarta dhe menjëherë pas largimit të tij nga Beogradi, kanë filluar bombardimet e NATO-së në Kosovë. Ato bombardime kanë sjell marrëveshjen e Kumanovës dhe largimin e gjithë makinerisë politike, ushtarake dhe administrative serbe nga Kosova, dhe kjo ka ndodhur me 21 dhe 22 të vitit 99.
Kjo konferencë e ka kryer në mënyrën më të mirë misionin e saj, edhe pse, pas kësaj konference edhe gjate e edhe më vonë, ka vrenjtje të natyrave të ndryshme, por konsideroj që rezultati që është arritur në fund, nuk u le vend dhe hapësirë kritikuesve sepse në fund të fundit, e gjithë lufta bëhej për çlirimin e Kosovës dhe largimin e forcave serbe nga Kosova.
Në këtë rrafsh, thamë që konferenca e Rambujesë e donë kujdesin e saj, e donë përkujtimin e saj se rezultati ishte i madh.
KALLXO.com: A i keni parashikuar ato rezultate të konferencës në atë kohë?
Jakup Krasniqi: Në ato përmasa jo, sepse më kujtohet kur jam kthyer nga Rambujeja nga faza e parë e atyre bisedimeve, në fshatin Shalë të Drenicës, kishte një masë të madhe dhe atyre atëherë ju kam pas thanë se, nga Rambujeja po kthehemi as me Republikë as me Autonomi, por varet shumë sesi do të rrjedhin ngjarjet dhe varet shumë se cili do të jetë organizimi dhe përkushtimi ynë për të ecur tutje. Kjo ka qenë ajo që kamë thënë atëherë dhe mendoj që kam pasur të drejtë.
Ngjarjet pas pjesës së dytë të konferencës në Paris dhe pasi pala serbe nuk e nënshkroi këtë dokument, rrjedhën ngjarjet më mirë sesa që i kishim menduar dhe i kishim planifikuar.
KALLXO.com: Si ishte formuar grupi delegacionit, si u bënë përzgjedhja e personave pjesëmarrës në negociata?
Jakup Krasniqi: Duhet të themi se një kontribut të veçantë në formimin e grupit në formatin e vetë, ka pasur ambasadori i ShBA-së në Shkup, Christopher Hill i cili ka qenë i ngarkuar për këtë çështje. Ai ka biseduar me të gjitha palët, edhe me Lidhjen Demokratike të Kosovës, me LBD-në, që ishte një ndarje nga LDK, ishin të pavarurit Veton Surroi dhe Blerim Shala dhe ishte grupi i Ushtrisë Çlirimtare të Kosovës. Tri grupet e para do të duheshin të kishin nga pesë veta, pesë veta për LDK, për LBD-në pesë veta të UCK-së dhe dy veta nga të pavarurit. Mirëpo LBD-ja e pati futuar atëherë te të pavarurit edhe Ukshin Hotin, tani i ndjerë, i cili ndodhej në burg. Ishte qëllimi i mirë, që mos duke e bërë Ukshin Hotin anëtar të delegacionit, do të lirohej nga burgu dhe do të merrte pjesë atje, mirëpo regjimi i kohës ishte i tillë dhe nuk e përfilli këtë kërkesë, kështu ata mbeten me katër anëtar.
Kishte dallime politike në mes këtyre gradacioneve politike, por e rëndësishme është që kur ishte çështja e interesit të vendit, ishim mjaftë të unifikuar. Sot mund të dalin zëra e të merren me detaje të imta, por në këtë distancë kohore nuk shikohen detajet, shikohen rezultatet, dhe rezultatet po them edhe një herë se ishin më shumë se pozitive.
KALLXO.com: Ju përfaqësonit ‘krahun’ e luftës. Si ishte për juve personalisht si përvojë në bisedime në nivel aq të lartë?
Jakup Krasniqi: Ishte një mungesë e përvojës për palën tonë, në përgjithësi jo vetëm për pjesëtarët e UCK-së. Të gjithë nuk kishim naj përvojë të konferencave, asnjë nuk ishte prej atyre që kishte marr pjesë në një konferencë në mënyrën më serioze në asnjë çështje, mos të flasim për çështjen e Kosovës.
Megjithatë, ne kishim një përgatitje edhe politike edhe intelektuale të asaj kohe, kishim ekspert ndërkombëtar dhe vendor dhe mund të them i një rëndësisë të veçantë ishin ekspertët nga bota e perëndimit. Njëra nga ta ka shkruar edhe një libër të mirë për shtetësinë e Kosovës, Marc Ëeller, një njohës i mirë i këtyre konferencave në nivel ndërkombëtar, mendoj që ai ka pasur një rol të rëndësishëm por edhe ne e kemi shfrytëzuar profesionin e tij, eksperiencën e tij dhe gatishmërinë e tij për të na ndihmuar.
Në anën tjetër, delegacioni i Kosovës pati formuar disa grupe të punës dhe ishin tri grupe të punës, por njëri ishte kryesori. Ishte grupi politik që përbëhej nga i ndjeri profesorë Fehmi Agani, Mehmet Hajrizi, një veprimtar i vjetër i lëvizjes së fshehtë, nga UCK-ja isha unë dhe nga të pavarurit në këtë grup ishte Blerim Shala. Kishim edhe ekspertët vendor dhe ndërkombëtar, kështu ky grup kishte për obligim të përgatiste dokumentin kryesor të konferencës.
Përveç saj, ekzistonin edhe dy grupe, por kishin mandate mjaftë të kufizuara sepse nuk kishte mundësi shumë të ndërrimit. Ishte grupi për çështje ekonomike edhe grupi për çështje të sigurisë, ishte edhe një grup teknik, por këto tri grupe ishin kryesore, por ai politik e kishte përgjegjësinë kryesore.
Kur shkuam na dorëzuan një dokument, mbi të cilin ne duhej të punonim, kemi punuar shumë si grup edhe me ekspertët, dhe kur kishim ndonjë pengesë ne i drejtoheshim gjithë delegacionit. Delegacioni duhej të informohej vazhdimisht. Mund të them që dokumentin që e shqyrtuam ne, ishte një dokument mjaftë përmbajtjesor, por problemi nuk ishte këtu problemi ishte se kur na erdh dokumenti tjetër ishte më i keq se i pari. Ne nuk kishim kohë t’i hynim punës edhe një herë. Po bisedonim me këshilltarët e huaj, se çfarë tash? Ne si delegacion i patëm shfaq mospajtimet tona, delegacioni pati nxjerr një deklaratë mjaftë të rëndësishme dhe përmbajtjesore për vërejtjet që i kishte në dokumentin e dytë që erdh, dhe këshilltarët na thënë ne nuk kemi kohë tash dhe s’mund ta ndryshojmë aq shumë nëse i hyjmë kapitull për kapitull, ne duhet t’i marrim disa çështje të cilat nuk duhet t’i lëmë të na prekin dhe këto çështje që ne i vendosim duhet ta ndryshojnë krejt përmbajtjen e dokumentit.
Ne nuk do ta dinim këtë, duhet të bëhem real, por ata që kishin përvojën në këto bisedime, erdhën në këto përfundime dhe ne përfillëm mendimin e tyre sepse ishte një mendim profesional dhe ishte i arsyeshëm se vërtetë s’kishim kohë të merremi me trajtimin pikë për pikë të atij dokumenti.
Nga kjo pati lindë kërkesa që pas tri viteve i lejohet popullit shqiptar të Kosovës që të organizonte një referendum dhe të përcaktohej për të ardhmen e tij. Kjo ishte rezultat që kishim marr nga këshillat e ekspertëve që kishin përvojë në konferenca të tilla.
KALLXO.com: Thatë që ka pasur mospajtime brenda delegacionit, cilat kanë qenë mospajtimet më të thella?
Jakup Krasniqi: Ka pasur mospajtime edhe për çështjen se çfarë do të ndodhë më vonë me UCK-në, ka pasur mospajtime edhe nuk u arrit qëllimi që ne patëm nënshkruar në Rambuje një marrëveshje për formimin e një Qeverie të përkohshme, në pjesën e dytë të konferencës që u zhvillua në Paris nuk pati një gatishmëri, dhe gatishmëria nuk qe nga Lidhja Demokratike e Kosovës. Unë kam pas këmbëngulur që është në interesin e Kosovës që nga Parisi të formojmë Qeverinë, që t’i propozojmë emrat për Qeverinë dhe të kthehemi në Kosovë me anëtarët e Qeverisë, por kjo gatishmëri nuk ke dhe mendoj që mosgatishmëria për të formuar një Qeveri të përkohshme që përfaqësonte gjithë krahët e politikës në Kosovë ka pasur rrjedha negative, jo vetëm gjatë luftës por edhe pas luftës.
Po e them këtë sepse pas luftës ka pas ardhur përsëri Holbruku me Kushnerin dhe kanë pas kërkuar nga pala jonë që ta bëjmë një Qeveri gjithëpërfshirëse, që do të përfshiheshin të gjithë, dhe nëse e bëjmë Qeverinë gjithëpërfshirëse, komuniteti ndërkombëtar do ta njehë atë Qeveri. Edhe këtu nuk pati gatishmëri nga krerët të politikës së asaj kohe për të pranuar një kërkesë të tillë të faktorit ndërkombëtar dhe pastaj u formua ajo Qeveria e përbashkët por në fakt rolin kryesor gjatë gjithë kohës e ka pasur UNMIK-u deri pas ngjarjeve të vitit 2004.
KALLXO.com: Sa ditë zgjati konferenca dhe a kishit takime me palën serbe, cila ishte qasja e tyre?
Jakup Krasniqi: Mbledhja ka filluar më 6 shkurt të vitit 1999 dhe ka përfunduar dikund me 22 shkurt ose 23 shkurt të po atij viti. Ne jemi vonuar nja dy ditë për shkak se, atëherë Qeveria serbe deklaroi se delegacionit të UCK-së nuk ja dha lejen për të zbritur në Aeroportin e Sllatinës për nga edhe ishim nisur, por me 25 u nisëm me një avion luftarak dhe na lejuan të kthehemi. Kjo ishte pjesa e parë e konferencës.
Pjesa e dytë është zhvilluar në Paris në 10 ditëshin e dytë të muajit mars por tani ne e kishim më lehtë. Dokumenti ishte kryer që në konferencën e Rambujesë, ishte bërë shtyrja për pengesën që e bëri faktori jonë, por në fakt faktori ndërkombëtar me shtyrjen dhe me pjesën e dytë të asaj konference më tepër dëshironte t’i jepte një hapësirë dhe një kohë regjimit të Beogradit i cili nuk ishte i gatshëm ta pranonte dokumentin dhe faktori kryesor që është zhvilluar në dy pjesë, ka qenë që mos faktori ndërkombëtar po e bindë Serbinë për ta nënshkruar marrëveshjen.
Me delegacionin e Serbisë, konferenca nuk është zhvilluar bashka- bashkë. Faktori ndërkombëtar ka zhvilluar bisedime veçmas me palën tonë veçmas me palën serbe dhe kështu është përfunduar. Takime të përbashkëta nuk janë zhvilluar në konferencën e Rambujesë.
KALLXO.com: Më pas ju ktheheni në Kosovë, thatë që keni qenë në zonën e Drenicës. Si e priten njerëzit?
Japkup Krasniqi: Në fakt, në pjesën e dytë nuk është dhënë fare leja që delegacioni i Kosovës të kthehet në Kosovë. Ne jemi detyruar të zbresim në Tiranë, dhe nga atje një pjesë e delegacionit, pa pjesëtarët e UCK-së kanë ardhur në Shkup dhe pastaj në Kosovë në rrethana mjaftë të vështira.
Mu më është caktuar, pasi isha zëdhënës, të vazhdoja komunikimin me mediat në Tiranë, t’i vazhdoja takimet politike me përfaqësuesit ndërkombëtar. Pjesa tjetër e delegacionit u kthen përmes rrugëve malore, ky është kthimi i dytë nga Kosova dhe pastaj unë jam kthyer në Kosovë në qershor të vitit 99. Gjatë kësaj kohe, kam pasur takime me zyrtarët më të lartë të Bashkimit Evropian që vinin në Tiranë, me zyrtarët me të lartë ShBA-së, me ambasadorët e vendeve të ndryshme, dhe pas një shkuarje në Evropë nga 10 prilli deri kah 17 prilli. Kam filluar me Austrinë, Gjermaninë, Zvicrën, Francën e Italinë dhe jam kthyer në Kosovë. Në të gjitha këto vende kam qenë tek ministritë e jashtme të tyre. Kam treguar për gjendjen në Kosovë dhe kam kërkuar ndihmën për shkak se ishte një situatë e vështirë.
Bombardimet nxitën një dhunë shumë më të madhe të regjimit serb, gati 1 milion qytetar u zhvendosen nga Kosova, ushtria dhe policia serbe kryjten masakra në të gjitha vendet gati, dhe këto veprime e shtuan edhe konsistencën dhe vendosmërinë e NATO-së.
KALLXO.com: Natën e 24 marsit ju ishit në Shqipëri, si e pritet natën e bombardimeve?
Jakup Krasniqi: Para se të fillonte bombardimet NATO-ja, një zyrtar i lartë i ShBA-së e kishte njoftuar përfaqësuesin tonë në përëndim, Bardhyl Mahmutin dhe ai më njoftoj se para se të fillonin bombardimet se sonte në ora 20:00 do të fillojnë bombardimet. Ne ishim në dijeni paraprakisht se do të ndodhin ato, për ne ishte një shpresë e madhe dhe vetëbesim se lufta jonë po mbështetej nga aleanca më e fuqishme ushtarake që edhe sot është në botë, nga NATO-ja dhe ishte punë e madhe ta fitosh një aleat që është e gatshme të luftoj për vendin tënd dhe për të ndihmuar kombin tonë dhe vendin tonë nga dhuna që ushtronte armiku.
Ishte një gëzim i madh, një pritje e madhe që ne po shkonim drejtë një fitoreje. Bile e mbaj mend që pasi kisha takime të shumta dhe kur flisja me të tjerët, gjithë kam folur me besimin që ne do të fitonim, dhe një përkthyes nga Shqipëria më tha: Shumë ki besim që do të fitoni? I thash, po unë kam besim dhe jam i bindur se do të fitojmë. Sa do të zgjatë nuk varet prej neve, por se do të fitojmë si vendas e si popull nuk dyshoj asnjëherë. Dhe në fakt, pas 78 dite, regjimi i Beogradit u gjunjëzua dhe u nënshkrua marrëveshja e Kumanovës dhe kështu ju dha fund një lufte të ashpër dhe të egër të imponuar nga Beogradi.
Aktualiteti politik
KALLXO.com: A jeni aktiv në politikë, nuk po ju shohim shumë shpesh në media?
Jakup Krasniqi: Jam aktiv, nuk thamë që s’jam aktiv përpiqen t’i përcjelli zhvillimet dhe të jam në shërbim të ndryshimeve pozitive që duhet të ndodhin në vend. Në këtë rrafsh, ndoshta jo aq shumë por përpiqen në momente të caktuara ta them mendimin tim, natyrisht nga pozita më tepër e këshilltarit sesa e vendim marrësit.
KALLXO.com: Kosova tash ka filluar një fazë të re në dialogun me Serbinë, është formuar edhe një delegacion nga Qeveria. Sa do të ketë hapësirë të veproj në misionin që ka marr?
Jakup Krasniqi: Ne asnjëherë nuk kemi qenë kundër bisedimeve me palën serbe, megjithatë konsideroj që ende nuk është e gatshme të bëj një dialog të mirëfilltë, nuk është e gatshme ta kuptoj realitetin e ri që është krijuar dhe nuk është e gatshme të përfillë gjendjen faktike që është krijuar në koordinim me faktorin ndërkombëtar, duke qenë edhe ata pjesë e shumë ngjarjeve. Një nga ngjarjet më të rëndësishme pas shpalljes së Pavarësisë së 17 shkurtit 2008 ka qenë vendimi i Gjykatës Ndërkombëtare të Drejtësisë i cili është dhënë nga kërkesa që Serbia i ka bërë Gjykatës, se a është e ligjshme shpallja e Pavarësisë, dhe Gjykata ua ka dhënë përgjigjen.
Unë mendoj që pas kësaj, Serbia është dashur ta pranoj Kosovën, megjithatë janë zhvilluar 7-8 vite bisedime të Brukselit teknike pak e më shumë politike, dhe në këtë rrafsh nuk është arritur asnjë rezultat. Qëllimi ka qenë të zhvillohen këto bisedime për të normalizuar marrëdhëniet Kosovë- Serbi, kjo nuk ka ndodhur dhe kushdo që i dëgjon retorikën e zyrtarëve të lartë të Serbisë e që është e përditshme e sheh që Serbia nuk e ka gatishmërinë për t’i normalizuar mardhniet.
Unë e mirëpres dhe e kam mbështetë formimin e delegacionit i cili i ka bërë disa parime apo platformë siç po quhet, që është në përputhje të plotë me Kushtetutën e Kosovës, por unë nuk besoj që pala serbe e ka gatishmërinë siç po thuhet që deri në qershor duhet të kryhet kjo marrëveshje. Unë nuk besoj që pala serbe është e përgatitur dhe dëshiron që t’i përmbyll këto marrëdhënie me Kosovën, për shkak se atje ende ekziston politika e bazuar në mitomanin serbe, ekzistojnë ende forca që e vlerësojnë regjimin e Miloshoviqin dhe vetë atë, dhe derisa kjo filozofi politike që është gjenocidale dhe kriminale, nuk shoh se ka gatishmëri dhe të arrihet ndonjë marrëveshje. Nëse kjo do të arrihej kjo do të ishte një mrekulli, por unë nuk besoj në mrekullira.
KALLXO.com: Sa mendoni se po e përfaqëson unitetin politik ekipi negociator, janë lënë anash dy partitë e mëdha opozitare?
Jakup Krasniqi: Uniteti politik nuk përfaqësohet në këtë formë, megjithatë për mua është një refuzim i paarsyeshëm i opozitës. Opozita do të duhej që pas platformës të bëj pjesë e bisedimeve dhe sa më shpejt të përfundonin këto bisedime do të ishte mirë edhe për opozitën edhe për pozitën se është mirë për vendin. Diçka që është e mirë për vendin do të duhej të jetë e mirë edhe për pozitë edhe për opozitë. Opozita nuk duhet të jetë kaq kokëfortë, mendoj që bashkë drejtuesit e ekipit kanë lënë pozitat për opozitën në ekip me një fjalë opozitës i është ofruar mjaftë dhe opozita do të duhej të ishte pjesë e këtij procesi të afatizohej ky proces, dhe nëse do të mbyllej ky proces pastaj të shkohet në zgjedhje.
Unë mendoj që ky proces duhet të përfundohet ose të mbetet për një kohë, Kosova duhet të ketë Qeveri që kujdeset për ekzekutivin e brendshëm që t’i kryej përgjegjësitë dhe detyrat që i ka në raport me qytetarët.
KALLXO.com: Gjatë verës së kaluar i kemi pas disa deklarime të Presidentit Thaçi në raport me ndryshimin dhe korrigjimin e kufijve. Cila do të duhej me qenë qasja e ekipit negociator në raport me deklarimet e tilla?
Jakup Krasniqi: Unë mendoj që Platforma që e ka ekipi negociator është që e kundërshton politikën që e ka udhëhequr viteve të fundit Presidenti. Kjo Platformë e mbron tërësinë territoriale të Kosovës dhe sovranitetin e saj. Nuk është koha që të flitet për shkëmbim territoresh, për lëvizje kufijsh për faktin se ajo ka qenë një kërkesë e vjetër serbe dhe nuk e shohim në interes.
Kosova pas gjithë këtyre njohjeve ndërkombëtare, pas verdiktit të Gjykatës Ndërkombëtare të Drejtësisë duhet të njohët në këta kufij, pas normalizimit të marrëdhënieve, është një çështje tjetër kur dy vende mund të bisedojnë për ndryshim kufijsh.
Kjo fazë është e dëmshme dhe nuk prodhon marrëveshje dhe as siguri, jo vetëm te ne as në rajon. Mbi të gjitha, kur dikush nuk ka interes të behet lëvizje të kufijve, është Kosova që nuk ka asnjë interes që të bëhet çfarëdo lëvizje e kufijve. Jam i bindur në pozicionin që e kemi, kërkesa për të lëvizur kufijtë nuk po bëhet për ta kënaqur Kosovën, por po bëhet për ta kënaqur Serbinë. Dhe, gjithçka që bëhet për ta kënaqur Serbinë, është e dëmshme për palën tonë.
KALLXO.com: A po thuani se Presidenti po e bën këtë kërkesë për ta kënaqur Serbinë?
Jakup Krasniqi: Ai po bën kërkesa të ndryshme, por ajo që e thotë ai dhe ajo që mund të ndodhë, janë krejt diçka të kundërta dhe nuk kanë kurrgjë të përbashkët.
